Η άνεση και η ταχύτητα έχουν το τίμημά τους! Γιατί οι αποσυμπλεκόμενοι

αναβατήρες είναι περισσότερο επιρρεπείς σε προβλήματα παγοποίησης.

Γράφει ο Θύμιος Βαζαίος

27/01/2017 16:18
Οι αποσυμπλεκόμενοι αναβατήρες (ΑΑ) έχουν περισσότερα κινούμενα μέρη,
πράγμα που συνεπάγεται εκτενέστερες επιθεωρήσεις και αυξημένες ανάγκες
συντήρησης. Όταν στην εξίσωση προστεθεί και η παγοποίηση, η κατάσταση
σε έναν ΑΑ γίνεται σαφώς περιπλοκότερη.
Οι δυσμενείς συνέπειες της παγοποίησης είναι αναπόφευκτες, αφού οι
αναβατήρες λειτουργούν κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα! Τα
περισσότερα χιονοδρομικά κέντρα (ΧΚ) αντιμετωπίζουν καταστάσεις
παγοποίησης αρκετές φορές μέσα στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, με
αποτέλεσμα καθυστερήσεις στη λειτουργία ειδικά των ΑΑ.
Ιανουαρίου 2017, οι συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας στο ΧΚ Παρνασσού
είχαν στήσει ένα τέλειο σκηνικό παγοποίησης: θερμοκρασίες αρκετά κάτω
από το μηδέν και υγρασία γύρω στο 90%!
Στους ΑΑ τα φορεία (καρέκλες ή καμπίνες), αποσυμπλέκονται από το
κινητήριο συρματόσχοινο όταν εισέρχονται στους σταθμούς, έτσι ώστε η
ταχύτητα επιβίβασης και αποβίβασης να μειωθεί στο, περίπου, 1 m/s. Όταν
ολοκληρωθεί η επιβίβαση / αποβίβαση, τα οχήματα συμπλέκονται εκ νέου
πάνω στο συρματόσχοινο και επανακτούν την ταχύτητα της γραμμής, γύρω
στα 5 m/s.
Για να συνεχίσουν τα φορεία να κινούνται ακόμη και όταν δεν είναι
αγκιστρωμένα πάνω στο κινητήριο συρματόσχοινο, χρησιμοποιείται ένα
σύστημα ελαστικών τροχών που ωθεί τα φορεία κατά μήκος μιας ράγας μέσα
με την κεφαλή του αγκίστρου συγκράτησης εξασφαλίζουν την κίνηση δια
τριβής μεταξύ πέλματος ελαστικού – κεφαλής αγκίστρου, μέχρις ότου τα
οχήματα συμπλακούν και πάλι επάνω στη γραμμή. Η λειτουργία αυτή
επηρεάζεται από βασικούς παράγοντες όπως:

Ο πάγος που έχει συσσωρευτεί πάνω στην κεφαλή του αγκίστρου, πριν
αυτό προσεγγίσει το σταθμό, καθώς και τυχόν πάγος μέσα στις ράγες,

Η κατάσταση των ελαστικών των τροχών κίνησης (πίεση, φθορά πελμάτων),

Η πίεση που εξασκούν οι ελαστικοί τροχοί πάνω στις κεφαλές των
αγκίστρων,

Η κατάσταση των ιμάντων μετάδοσης κίνησης μεταξύ των ελαστικών
τροχών.
Η παγοποίηση επηρεάζει τους ΑΑ και με άλλους τρόπους. Υπάρχουν
αισθητήρες που ελέγχουν τη σύνδεση των αγκίστρων συγκράτησης επάνω στο
κινητήριο συρματόσχοινο πριν την αναχώρηση του φορείου από το σταθμό.
Όταν ο αισθητήρας διαπιστώσει χαλαρή σύνδεση, αυτόματα δίνει εντολή
παύσης της λειτουργίας του αναβατήρα, που διαρκεί μέχρις ότου οι
χειριστές επιληφθούν του προβλήματος. Και το λεπτότερο στρώμα πάγου
επάνω στο συρματόσχοινο μπορεί να σημαίνει χαλαρή σύνδεση και επομένως
στάση του αναβατήρα. Στους κλασικούς αναβατήρες σταθερής σύμπλεξης
(ΣΣΑ), που τα άγκιστρα είναι σταθερά συνδεδεμένα πάνω στο κινητήριο
συρματόσχοινο, τέτοιου είδους αισθητήρες είναι αχρείαστοι και οι
συνεπαγόμενες δυσάρεστες συνέπειες ανύπαρκτες.
Τα φορεία (καρέκλες ή καμπίνες) σε έναν αναβατήρα πρέπει να ισαπέχουν,
προκειμένου να εξασφαλίζεται ομαλή κίνηση και να προστατεύεται η
ακεραιότητα του κινητήριου συρματόσχοινου, των αγκίστρων συγκράτησης
μέσα στο σταθμό λόγω πάγου συντελεί στην ανισομερή φόρτωση των φορείων
επάνω στο συρματόσχοινο με αποτέλεσμα την αυτόματη και πάλι στάση του
αναβατήρα. Ο αναβατήρας θα επανεκκινήσει μόνο αφού τα φορεία
αναδιαταχτούν σε ίσες αποστάσεις επάνω στη γραμμή, αυτόματα ή
χειροκίνητα.
Καθώς η παγοποίηση λαμβάνει χώρα συνήθως κατά τις νυχτερινές ώρες, οι
χειριστές των αναβατήρων συχνά επιχειρούν να εμποδίσουν τη δημιουργία
προβλημάτων θέτοντας περιοδικά τον αναβατήρα σε κίνηση κατά τη διάρκεια
της νύχτας, με σκοπό τη θραύση του πάγου που σχηματίζεται. Αυτό όμως
συνεπάγεται άλλους κινδύνους. Η λειτουργία των αναβατήρων υπό συνθήκες
που ευνοούν τον ταχύ σχηματισμό πάγου μπορεί να προκαλέσει ζημιές στις
συστοιχίες τροχαλιών
– η παρακολούθηση της γραμμής μέσα στο σκοτάδι είναι προβληματική
– ενώ και πάλι δεν αποτρέπεται ο σχηματισμός πάγου επάνω στα άγκιστρα
συγκράτησης, που αποτελεί και την πηγή των περισσοτέρων προβλημάτων.
Σαν συμπέρασμα καταλήγουμε ότι, όπως στους αναβατήρες σταθερής
σύμπλεξης, έτσι και στους αποσυμπλεκόμενους, οι χειριστές πρέπει να
δουλέψουν εντατικά και κάτω από άκρως αντίξοες συνθήκες αρχίζοντας πολύ
νωρίς το πρωί με στόχο να έχουν τους αναβατήρες ετοιμοπόλεμους στις
9:00 π.μ.. Η δουλειά περιλαμβάνει ξεπάγωμα των συστοιχιών τροχαλιών
επάνω στους πυλώνες, ξεπάγωνα των αγκίστρων συγκράτησης ένα προς ένα,
έλεγχο των ελαστικών τροχών κίνησης, των ιμάντων και της ράγας κίνησης
μέσα στους σταθμούς, κλπ. Μόνο οι καρέκλες (ή οι καμπίνες) στους
αποσυμπλεκόμενους δεν χρειάζονται ξεπάγωμα, αφού τη νύχτα
προφυλάσσονται μέσα στους χώρους στάθμευσης. Γενικά οι ΑΑ απαιτούν
περισσότερο και πιο εξειδικευμένο προσωπικό για την προετοιμασία και τη
λειτουργία τους. Η χρήση ειδικής αντιπαγωτικής τεχνολογίας, π.χ.
χημικά, μπορεί να περιορίσει το πρόβλημα, αλλά δεν το λύνει 100%.
Απαιτείται σχέδιο δράσης, τεχνογνωσία, και κίνητρο για δουλειά. Κυρίως
χρειάζεται πρόληψη των προβλημάτων της παγοποίησης παρά η εκ των
υστέρων θεραπεία, προκειμένου οι καθυστερήσεις να περιοριστούν και η
εμπειρία των πελατών να εκτοξευθεί.